 |
Marcin Rajski
Gość
|
 Wysłany: Nie 16:30, 19 Paź 2008 Temat postu: drive |
 |
|
W mojej wsi jest stadnina konna, teatr na wodzie, tor motocrossowy, pałac królowej Marysieńki, pozostałości po obiektach linii obrony wybrzeża, korty tenisowe, molo, klif. Teraz żeby nam się nie nudziło, wybudowano niewielkie pole golfowe.
Drive wymaga techniki i sporej siły. Dobrze jest więc wybrać taki dołek, który jesteśmy w stanie osiągnąć. Sugerowano mi, że potrafiłbym uderzyć piłkę z taką mocą, by doleciała do Warszawy, Wrocławia, ba nawet do Sztokholmu. Ale po co się tak męczyć? Nie prościej obrać mniej zdystansowany cel, przykładowo Słupsk? Co o tym myślicie?
Co się tyczy Słupska, pamiętam, że jakiś miesiąc temu jadąc pociągiem do Sławna, wzrok mój przykuł pewien jegomość, który ze względu na karnację, mógłby zostać uznany za członka grupy, nazywanej, chyba pejoratywnie, zamszowymi. Przyglądając się jego twarzy, zastanawiałem się do jakiej narodowości, czy też grupy etnicznej należy. Nie wyglądał na Araba, ani na Turka. Uznałem, że jest Kurdem. Dlaczego? Po prostu, nie bardzo wiedziałem, za kogo mam, go uznać. Pociąg jechał do Szczecina, pomyślałem więc, że wraca do Niemiec, gdzie społeczność kurdyjska jest dość liczna. A przynajmniej tak mi się wydaję, rozciągając tą opinię, trochę nielogicznie, z wiedzy na temat mniejszości tureckiej. Pomogłem mu w rozszyfrowaniu biletów, które zakupił do Berlina. To upewniło mnie w moim przeświadczeniu, co do celu jego podróży. Poszedłem do konduktora po bliższe informacje o przesiadce w Szczecinie, przekazałem niby-Kurdowi i zacząłem czytać Focusa, uznawszy, że spełniłem swój obywatelski obowiązek. Nie podtrzymałem dalszej rozmowy, wierząc, w wielkiej swej ignorancji, że skoro niedawno byłem w Niemczech, gdzie poznałem Turka i co więcej, rok temu przeczytałem "Śnieg" Orhana Pamuka, nic ciekawego już się od niego nie dowiem.
Zaczytałem się w artykule o dziwnym życiu i kolejach losu Mickey Rourke'a. Nachalna mowa ciała obcokrajowca sugerowała, ze chciałby ze mną podyskutować. Sytuacja była o tyle interesująca, że z trudem ukrywana niechęć, zmieszana z irracjonalnym strachem, otaczającego nas
pospólstwa, dostrzegalna w krótkich spojrzeniach, zaczęła dotykać, mimowolnie mam nadzieję, moją skromna osobę, od chwili, gdy wymieniłem pierwsze zdanie z obcym podróżnym.
Mężczyzna przełamał się mniej więcej na wysokości Słupska, a przyczynkiem do tego było zdjęcie Salmana Rushdiego w Focusie.
Dla lepszego otwarcia powiedziałem mu, że w Polsce żydów się nie lubi, ale nie wypada, o tym mówić głośno. Cudzoziemiec okazał się inżynierem, który przyjechał do Gdańska na konferencję z Iranu. Do Berlina zaś jechał tylko dlatego, że skoro już przyleciał do Europy, to warto zwiedzić, ile się da. Ha, jak dla mnie bardzo słuszna koncepcja.
Rozmowa zaczęła się rozkręcać. Pełniąc funkcje gospodarza, odpowiadałem na liczne pytania, dotyczącego niestety głównie wysokości zarobków inżynierów w Polsce. Gdy udało mi się w jakiś stopniu zaspokoić ciekawość Persa i zacząłem domagać się informacji, na temat jego kraju ojczystego, a przecież, choćby ze względu na obecną sytuację polityczną, mogłoby się to wydać niezwykle interesujące, musiałem wysiąść.
Teraz sobie myślę. Najchętniej opanowałbym drive'a do tego stopnia, by piłka doleciała do samego Teheranu.
http://www.youtube.com/watch?v=abOjK9bt0Zk&feature=related
Ostatnio zmieniony przez Marcin Rajski dnia Nie 16:33, 19 Paź 2008, w całości zmieniany 2 razy
|
|
| |
|
|
|
|
